سلام و عرض ادب
چند سوال راجع به سولوشن آنیلینگ و پیر سازی داشتم
1- فرمودید که قطعه پس از سولوشن آنیلینگ نرم است و استحکام کمتری دارد. آیا در انتهای عملیات سولوشن آنیلینگ (بعد از خنک کاری) قطعه درشت دانه است یا ریز دانه؟
2- فرمودید که در عملیات پیرسازی ، رسوبات بصورت ریز داخل دانه ها جمع میشوند و باعث استحکام بخشی به ماده میشوند. این استحکام بخشی توسط رسوبات چگونه رخ میدهد؟
3- در برخی مبدلهای حرارتی مثلا از جنس اینکونل 625 ، U -bend را پس از خمکاری ، سولوشن آنیلینگ تنها انجام میدهند و پیرسازی را نمیکنند. علت چیست؟ (یعنی چرا سراغ استحکام بخشی بروش پیرسازی پس از سولوشن آنیلینگ نمیروند؟)
با تشکر از تدریس بسیار عالی شما
1 پسندیده
با درود و احترام
۱- بله بعد از آنیلینگ قطعه دارای دانه‌های درشتتری نسبت به سایر عملیات‌حرارتی‌هایی نظیر نرماله و… می‌باشد.
۲- دلیل افزایش استحکام در اثر رسوبات ریز و پراکنده به مکانیزم لغزش و حرک نابجایی‌ها بر نیگردد، به زبان ساده رسوبات مثل سدی در مسیر حرکت نابجایی‌ها و روی صفحه لغزش قرار گرفاه و حرکت نابجایی را مستلزم افزایش نیروی بیشری میکنند که در عمل یعنی استحکام فلز افزایش می‌یابد. در مورد جزییات این موضوع و مباحث علمی کامل آن به کتابهای مرجع خواص مکانیکی مبحث نابجایی‌ها و مکانیزم‌های استحکام بخشی رجوع کنید.
۳- دلیل عملیات حرارتی بعد از خمکاری آزاد شدن تنش‌های پسماند و کاهش سختی ناشی از کارسخت شدن ماده در موضع خم شده می باشد. اگر سلوشن آنیل نکنند ممکن است موضع مورد نظر به دلیل تنش پسماند بالا در محیط خورنده حساس به ترک SCC شود.
در واقع آلیاژ اینکونل ۶۲۵ که فرمودید از نوع آلیاژهای محلول جامد است و با با رسوب سختی متداول، استحکام و سختی آن افزایش نمیابد. در واقع سیکل استانداردی برای رسوب سختی اینکونل ۶۲۵ وجود ندارد و لذا با این دلیل پیرسازی نمی‌شود. )گرچه این آلیاژ هم در دمتهای خاصی اگر قرار گیرد رسوباتی در ان ممکن است تشکیل شود و پیرسازی شود اما روتین و استاندارد نیست و طراحی بر مبنای همان حالت سلوشن آنیل و آلیاژ بدون پیرسازی انجام می‌گیرد).
1 پسندیده